ALKOLİK DEVRİM

Özledim…

Bir yumru gibi çöktün adem elmama.

Buz gibi bir rakı getirin!

Yutulmuyor meret,

Tükürülmüyor da…

Hiç değilse anason temizlesin biraz,

Çamur gibi batak aklımı.

O da sende kaldı…

Düşünmek avutmuyor,

Düşünmek yetmez.

Düşünmek fahişe bir koridorda

Olmadık işler kollarken;

Buna rakı lazım,

Bu özlemek şarap götürmez!

Bir deniz kenarına, ruhu çıkmış gözlerle.

Bu istemek değil, sığ kalır böyle sözler.

Uç uca eklemek gibi tüm kara parçalarını,

Tüm okyanusları içmek gibi bir şey.

Sönmüş gibi ay ve güneş

Tüm gölgeler karanlığa bulanmış.

Uzattığım el benim mi,

Ayırdı imkansıza yakın;

Sen ve senin umarsız tavrın…

Yoruluyor içim,

Ve içindeki birçok şey

Ben;

Özledim…

Bu hisler akla,

İzana mana değil.

Bu şevk, bu şehvet, bu arzu;

Görmezden gelinecek gibi değil!

Kelimeler çaresiz,

Bitap tüm anlatımlar;

Bir sıcacık akıntı

İçimdeki bu sevda.

Bu özlem alkolik bir evrim,

Bütün duygulardaki en kuvvetli devrim!

Susmuyor serkeş kalemim,

Köklerim sızlıyor,

Sarılmazsam ölecek gibiyim…

Gökçe Kurtuluş