İPEK GÖLGE

Sanki göğsümün önünde

Saydam bir ipek örtü uçuşur.

Korkarım rüzgarlardan,

Tenimin beyazını alene vurur.

Belki cildim şeffaflaşır da

Kaburgamın içi belli olur.

Korkarım ışıklardan,

Transparan fikirlerim açığa çıkabilir.

Bunun ihtimali bile

Beni olanca yorabilir.

Vurursa ışıklar;

İzlerim görünür,

Kuytularımda gizlerim...

Sanırım karanlıklar bu yüzden güzel.

Bu yüzden bu denli ılık.

Loş gölgeler ne nazlı,

Titreşir duvarımda.

Şimdi o ışıksızsızlıkta;

Ben büsbütün heybet,

Ben büsbütün insan gibiyim.

Gökçe Kurtuluş