EKO

Yorgun yüzüm yansıyor ayın şavkına

Ardından dağıttığın karanlığın fırtınasında.

Bir türkü tutturmuşum peşin sıra.

İçinde biraz ben, biraz da gölgen.

Dudağındaki son tebessüm asılı kalmış aklımda nasılsa.

Hatırımın her yerine seni sıçratmışım.

Sen bavulunu toplarken yola niyet,

Ben seni saklamışım aşka kısmet.

Her haykırışımda semaya,

Adın duyulur lavanta kokulu tepeliklerde.

Yer gök sen diye inler.

Bu kadar ışık saçarken karanlığa gömülmek niye.

Bırakıp gitmekse cazip gelen aklını bırak git.

Yüreğin yolunu bulur gönlünce.

Gökçe Kurtuluş