ÖLÜ KUŞLARIN CELLADI

Ben kendimin celladıyım

Karamsardır tüm kuytularım

Yaşamak beni kutsarken

Ellerimle o bulutu dağıtmaktayım

İpleri dolaşık boynumda,

Ölü kuşlar yatağıma konuyor

Gündüzler insancıl

Gündüzler acı verici

Gündüzler umutlu bir telaş barındırıyor

Canı içinde süt kokulu bir meme gibi

Gündüzler yemyeşil bana sarılıyor

Mecalim iflah olmaz bir yokluk arzuluyor

Mecalim gece kadar karanlık

Uykuyu sevmeyişim gece tutkusundan

Geceleri okşuyor

Geceleri üretiyor

Geceleri sevişiyorum

Bana yaşamın karanlık yüzü gülüyor

Aydınlıktan ona ışık çiçekleri topluyorum

O da kalemime gece yıldızları

Danışıklı takas, tükenmiş yürek

Yorucu eylemlere batırılmış hançer

Tüy gibi hafif geceler, külçe gibi ağır

Bir başına bir ordu sağır

Kırılmış birçok dilek, dillerin kamçıları gaddar

Sana sevgim ürkek bir kuş,

Dilim cüretkar, umarsız bir çekiç

Sana sevgimi sundum, dilime yüz çevir.

Gökçe Kurtuluş