SARMAŞIK

Kalbimin toprağına gömülü köklerin

Ayak bileklerime kadar işliyor serüvenin

Tohumun sarmaşık, huyun sarmaşık

Bütün yeşilin aklımın göğünden

Dalların, bucakların dolanıyor çapıma

Sarıyor çıplak kalan ne varsa

Öyle hünerli parmak uçların

Tenimin susuz kuytularını keşfediyor

Yeşilin bulaşıyor ne varsa bende olana

Ben gidiyor, sen gidiyor,

Onların hepsi yol alıyor.

Bütünleşik bir sevinç uzanıyor

Filiz veren her ucumuza

Dolandıkça nefes alıyor

Sarıldıkça özgürleşiyorum

Paradoksunu sevdiğim

Bak, kemâle eriyorum.

Gökçe Kurtuluş