KÖR, SAĞIR, SESSİZ

Şu içimi açıp baksalar

Kaç çığlık ses tellerimi ısırır

Etrafın baskısını ölçmeye kalksalar

Kaç kantarın topuzu kırılır

Umudumu kaç paralık ettim

Şimdi fillerin ayak izi kadar gömülü toprağa

Sayfaların saman dokusu kadar gevrek

Bir sıcacık sevgi için

Kaç oda yaktım İstanbul sokaklarında

Boş avuçlarıma, avurtlarından döktüm yüzümün

İçimi yaktım, etrafım aydınlandı

Öyle derinlere kaçtım ki

Bazen beni, ben bile bulamadım

Isırdı çığlıklar ruhumun etlerini

Kanım, ayak bileklerime doğru aktı.

Rızanın hükmü yavan şimdilerde

Bencil hayvanlar kervanı artık bu ülke

Bu topraklar bu din bu millet

Bu coğrafyanın insan mahlukları

Yumuşak bir kalbin acılarına kör

Dilsiz canlılara susamış iştahları

Bir okusalar gözlerimizden

Bir okuyabilseler kuytularda saklananları

Isırgan çığlıkların sessizliğini duysalar

Ölümlerine kulak zarları sebep olurdu.

Gökçe Kurtuluş