KAN YELKENİ

Yükseliyor nal sesleri toprağın bağrından.
Dört nala bir kavim sürülüyor içerine.
Biliyorum!
Naraları ciğerlerini parçalıyor.
Kokuları rüzgara emanet,
Kan estiriyor.
Ayrılık melekeleri
Kabz etmeye geliyor bir aşkı.
Gümbürtüsüz olmayacak belli ki.
Anlamalıydın bunu!
Acı törpü tutmuyordu nihayetinde.
Pençeler göğüs kafesinde,
Pençelerin yeri gönül çukuru.
Kemikler çatırdıyor,
Yelkenleri kan suyunda.
Gelgitlerin dindiği denizlere pupa yelken.
Yakışmadıysa aşkının emeği,
Emeksizliği,
Ölümü bile ezâ olacak sana...

Gökçe Kurtuluş