BORDO

Rengi bordoydu o cıvıldak hatunun.

Saçları, dudakları, tırnakları…

Boynunu saran fuları ve ince parmaklarındaki yüzüğü.

Ah bir yürürdü ki sorma…

O adım atardı,

Caddeleri sallardı topukları!

Ardından bakar kalırdım.

Beyaz ayakları bile yere bordo basardı.

Hırçın saçlarını dağıtırdı.

Rüzgar doldururdu aralarına.

Ve gökyüzü kokuları çamlıklardan,

Rüzgar doldururdu boşluklarını.

Heybetinden rüzgarlar korkardı.

Bordo bir inadı vardı kadının.

Bordo tırnaklarını geçirirdi hayatın aortuna.

Tutunabilmek için yara vermek lazımdı.

Bu şiddete yara aldıkça alıştı…

Kadınlar ve erkekler,

Ve doğmamış çocukları…

Kuramadığı tüm hayalleri,

Kadının derisini parçaladı.

Hayvanlardan korkmaması gerektiğini

İnsanları sevdikçe anladı…

Gökçe Kurtuluş