ZİFT ORMANI

Biz karanlık ormanların bekçisiyiz.

Sık ağaçların aralarıdır meskenimiz.

Narin insanların kaçtığı ne varsa;

Seve seve kucaklamayı görev ediniriz.

Anız ateşini görürüz yüreklerin,

Fikir kuytularına sesleniriz.

Zaman zaman güneş de doğar elbet.

Dalların geçit verdiği kadar nüfuz eder ışık.

Ki hangi yönden vurursa vursun;

Hep önümüze düşer bizim gölgemiz.

Tüm cadılar, büyücüler,

Kanadı kırık tüm serçeler,

Dolaşır altarların yurdunda.

Biz karanlık ruhlar,

Siyah pelerinli varlıklar,

Ürkütürüz insanların pembe açılarını.

Bizim acılarımız zift kokar,

Midesi kaldırmaz iyi gün dostlarının...

Gökçe Kurtuluş